-
1 προς-δεῖ
προς-δεῖ, impers. zu προςδέομαι, es ist noch dazu nöthig, es fehlt noch dazu, τινί τινος; λύπης τί προςδεῖ σε, Eur. Herc. Fur. 90 (v. l. προςδεῖς); Thuc. 1, 68. 3, 13; εἴ τινος ἔτι προςδεῖ τῇ ξυγκράσει, Plat. Phil. 64 b; Rep. VI, 504 c u. öfter; οὐκέτι προςδεῖ ἐρέσϑαι, Conv. 205 a; Xen. An. 3, 2, 34; προςδεῖ ἀνδρῶν ἡμῖν, Cyr. 2, 1, 7, u. öfter; Dem. unterscheidet es von ἐνδεῖ, wenn er sagt οὐδενὸς ὑμῖν προςδεῖ πόρου, εἰ δὲ μή, προςδεῖ, μᾶλλον δ' ἅπαντος ἐνδεῖ τοῦ πόρου, 1, 19; Sp., wie Pol., ὑμῖν ὑπομνήσεως μόνον, παρακλήσεως δ' οὐ προςδεῖ 3, 109, 7; auch τοῦτο προςδεῖ λόγου, 3, 58, 1.
-
2 ἡλίκος
ἡλίκος (Correlativum zu πηλίκος), so groß wie; bei Ar. Ran. 55 wird auf die Frage πόϑος; πόσος τις; geantwortet μικρός, ἡλίκος Μόλων, klein, so groß (oder so klein) wie Molon; κατεστήσαμεν τηλικοῦτον, ἡλίκος οὐδείς πω βασιλεὺς γέγονε Μακεδονίας, so groß, so mächtig, wie noch Keiner, Dem. 1, 9; auch = so alt wie, Ar. Ach. 668; in indir. Frage, wie groß, αὐτίκα εἴσει καὶ ἡλίκος καὶ οἷος γέγονε Plat. Charm. 154 b; ἡλίκα γ' ἐστὶ τὰ διάφορα οὐδὲ λόγου προςδεῖ Dem. 1, 27; τοῦτο δὲ ἡλίκον ἐστί, ϑεωρήσατε, wie bedeutend es ist, 20, 32; ὁρῶν, ἡλίκος ἤδη καὶ ὅσων κύριός ἐστι Φίλιππος, wie mächtig, 6, 6; ἁλίκα τραύματα ποιεῖς Theocr. 19, 6; auch = wie alt, ὁρᾷς μὲν ἡμᾶς, ἡλίκοι προςήμεϑα βωμοῖσι Soph. O. R. 15; – bes. im staunenden od. bewundernden Ausrufe, ϑαυμαστὸς ἡλίκος, Wunder wie groß, Dem. 19, 24; τῷ μεγάλα ἢ ϑαυμάσια ἡλίκα δοῠναι 20, 41; Sp.; Luc. vrbdt μέγιστα ἡλίκα τἀγαϑά, de merc. cond. 13.